De Stalingrado a Berlín con un sueño en blanco y negro y poemas de hoces y martillos. Dicen que soy escritora porque escribo, que soy locutora por hablarle a un micro; osan llamarme actriz por interpretar pero nadie sabe nada de que esté luchando...
martes, 10 de marzo de 2015
Pensamentos e ilusións. (I premio, cat. xuvenil. XIV Certamen de Poesía. Concello de Foz)
Queres un consello?
non te namores
xamais atopes a alguén
nunca ames, faime caso.
Non te namores
e dese xeito non te ilusionarás
non creerás que alguén é dun xeito
e que non era como pensabas descubrirás.
Non te namores
se non queres encontrar manías
compartir tristura con alguén
resignarte ao mundano pola contra do que crías.
Esquecinme dicir algo,
non te namores de alguén sen máis
namórate dalguén que mereza a pena
alguén que te queira de verdá´
Namórate non de quen era guapo
se non de quen sempre te quixo
de quen fixo os días máis sinxelos
que te curaba aparecendo de improviso.
Namórate de quen podía pasar horas
falando sen dicir nada
mirándote sen abrir a boca:
porque pensa que es marabillosa.
Namórate de quen se namore de ti
da túa forma de ser tan particular
dos teus cambios de humor
da túa facilidade para soñar.
Namórate dos soños dalguén
namórate da forma de pensar
namórate da súa vida contigo
do xeito de te mirar.
Susurra que o queres
ou bérrallo ao mundo
ama, moi forte, vive sen présa
e sinte no máis profundo.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario